We vergeten wel eens dat de enige zekerheid in het leven ons onvermijdelijke overlijden zal zijn.
We hebben geen idee van het hoe en wanneer, noch over de snelheid waarmee deze overgang van leven naar dood gemaakt wordt. De dood kan naderbij sluipen op kousenvoeten, of je ongenadig overrompelen op een moment van onachtzaamheid. Maar eens ziet ze haar kans schoon; altijd is ze aanwezig.
Het energetische Nine Star Ki profiel van de Volle Maan van 10 september j.l. droeg het karakter van het innerlijk overwinnen van blokkades en drempels.
Een van die drempels is die tussen leven en dood. In datzelfde Volle Maan profiel stond het element 6-metaal in de derde positie. Ik heb er niet met nadruk over geschreven, maar 6-metaal staat ondermeer ook voor de dood. Het naderen van de herfst, een periode waarin wordt los gelaten en de sluier tussen deze en gene zijde dun wordt, versterkt het effect van 6-metaal. De dood is in de herfst meer aanwezig dan in welke andere periode van het jaar dan ook.
Afgelopen week is mijn moeder overleden.
Het is een passend moment in de tijd, onder een gezegend Nine Star Ki profiel van de Volle Maan. Op de ochtend van haar overlijden, trok ik de tarot kaart ‘de Dood’. Normaal is dat een symbolisch bedoelde dood, die verwijst naar het achterlaten van wat niet meer bijdraagt aan het leven. Die dag was het letterlijk de dood die zich aandiende.
Juist nu, in deze tijd van transitie, is de dood en wat zij vertegenwoordigt, belangrijker dan ooit!
Het hele 5-aarde jaar staat namelijk in het teken van een belangrijk keerpunt in onze evolutie.
Dit keerpunt begon in 2020 met een zeldzaam en uniek man-on-a-mission profiel dat de energetische tendensen van dat jaar bepaalde en een Kosmische Stuwing veroorzaakte dat ons in een proces van spiritueel volwassen worden bracht. Lees ook hier meer daarover.
Veel van wat vertrouwd is zijn we in deze tijd van transitie achter ons aan het laten.
Ons oude leven overlijdt. En dat maakt ruimte voor iets nieuws. Nieuwe groei, nieuwe verbinding, een nieuwe positie ten opzichte van het leven en van jezelf. Voor mij persoonlijk past dit prachtig bij wat ik over de Volle Maan van augustus heb ik geschreven. Mijn moeder was de laatste in onze familie van een generatie. Met mijn neven en nichten die naar de uitvaart gekomen zijn, realiseerden we ons dat het nu onze, mijn, generatie is die doorgeschoven wordt dichter naar de dood toe.
Met het overlijden van mijn moeder is daarmee voor mij een einde gekomen aan een tijdperk.
Haar overlijden valt samen met dat van Koningin Elizabeth II. Waar mijn moeder een persoonlijk symbool voor mij is, is Koningin Elizabeth II dat voor een hele natie die is opgegroeid met haar als monarch. Los van wat je verder van haar vindt, markeert ook haar overlijden een einde van een tijdperk. En dat maakt ruimte voor de opkomst van een nieuw tijdperk. Ook daar schreef ik al eerder een serie van vijf blogs over.
Collectief is er nu ruimte om andere keuzes te maken, een andere positie in te nemen, na te denken over hoe we anders met elkaar om kunnen gaan, anders kunnen samen leven.
Tijdens de voorbereiding van mijn moeder’s uitvaart, voelde ik hoe met haar verscheiden er een belemmering weg viel die me hinderde in het innemen van de plek in de familiestructuur die mij toekomt. Er was deze week een heel duidelijk en onmiskenbaar moment waarop deze plek moeiteloos beschikbaar kwam. Het was ook in dat moment dat ik voelde dat ik uitgenodigd werd en een keuze had om deze plek, waar ik van verstoten was, opnieuw in te nemen. En toen ik dat deed was er rust en viel alles samen.
De dood maakt ruimte voor het leven. En omgekeerd.
Het is logisch. Want van leven ga je dood. De een wat eerder dan de ander. De een te vroeg. De ander misschien wel te laat. Maar dit sterven staat altijd in dienst van het leven dat zich cyclisch laat zien en nooit ophoudt te bestaan. Energie gaat niet verloren, het verandert alleen van vorm. Een overlijden blijft altijd pijnlijk en verdrietig. Maar bezien vanuit het licht van het grotere perspectief dat ik heb leren zien, is het een prachtig moment waarin een ongelooflijk universele kracht werkzaam is, die ook veiligheid biedt en diep, diep van binnen vertrouwd is.
Dit Energetische Week Bericht draag ik op aan mijn moeder.
En ook aan alle moeders van de wereld. Vrouwen die het op zich genomen hebben het leven voort te laten bestaan in een eeuwigdurende stroom van creatie. De ultieme en onovertroffen yin-kracht in optima forma!
Ze is niet meer
Mijn moeder
Niet hier meer
Nog wel daar
Wat hier rest is een schaduw
van wie ze was
Wat daar is is oogverblindend
De volle glorie van haar zijn
Ooit zal ik haar weer zien
Ooit lost de schaduw van het nu
op in het licht van wat alleen liefde kent
Van leven ga je dood
En mijn moeder heeft het leven geleefd en geleden onder het leven dat zich soms onbarmhartig aan haar kenbaar maakte. Het leven dat in haar aanwezig was, bood met ongekende kracht en op geheel eigen wijze die onbarmhartigheid het hoofd. Volhardend in de wil er iets van te maken, deelde ze haar levenskunst en levenslust onbaatzuchtig met anderen.
Lijden doet iets met je vermogen lief te hebben.
En zij was een vrouw die oog had voor het lijden van anderen. Herkenning door ervaring.
Niet altijd heb ik haar kunnen begrijpen.
Maar tijd verandert het perspectief. Of, zoals zij zei: “Denk niet aan het verleden, dat is geweest. Maar denk aan nu, en aan de toekomst. Er is meer dan alleen de dood.”
Mam hield van woorden.
Woorden die een gedicht konden laten dansen. Maar worstelde ook met de oorlogsjaren die in haar hele vroege kinderjaren, een krater hebben geslagen waar het fundament gelegd had moeten worden van algemene kennis en ontwikkeling. Het zette haar, tot haar grote ergernis, op achterstand.
Maar “zonder wrijving geen glans”, zei mijn oma altijd.
En het was de wrijving in het leven van mijn moeder dat zich tot een glans ontwikkeld heeft waarmee ze voor veel mensen een baken van licht en luchtigheid is geweest. Met een scherp kantje op zijn tijd, dat wel.
In haar contact met mensen kon ze altijd de woorden vinden die gezegd wilden worden in het moment.
Woorden van bemoediging, troost en ook van lichtheid en humor. Woorden die haar dierbaar waren maar die niet altijd naar haar dierbaren kon uitspreken. Want lijden kan het hart verlichten, maar verwondt het ook.
Langzaam werd haar in de laatste weken de adem benomen.
Adem die lucht gaf aan haar woorden. Het frustreerde haar en ze leed er onder. Woordeloos is ze heen gegaan. Rustig en vol verlangen uitziend naar het weerzien met haar dierbaren. Ik zal je missen mam!
Ze is niet meer
Mijn moeder
Niet hier meer
Nog wel daar
Wat hier rest is een schaduw
van wie ze was
Wat daar is is oogverblindend
De volle glorie van haar zijn
Ooit zal ik haar weer zien
Ooit lost de schaduw van het nu
op in het licht van wat alleen liefde kent
Harte groet,
Nina
Lieve Nina,
het is zoals in je gedicht,
en toch is het ook zo verdrietig om je moeder te verliezen. Pijnlijk maar ja er komt een dag dat je zonder haar verder gaat, ze blijft speciaal , ook al is het bij mij 10 jaar geleden. Veel sterkte de komende tijd
Veel kracht en bovenal liefde voor de komende tijd van rouw, je moeder missen voelt als een val naar de bodem van je eigen bestaan. Geen ouders meer hebben, geen kind meer zijn van haar en hem, wees geworden op deze planeet aarde, geeft pijn , maar tegelijkertijd ook ruimte en rust. Zo heb ik het ervaren, het gemis blijft je afentoe overvallen, de woorden van je moeder klinkt vaker dan ooit als een echo, begeleiding op je verdere levenspad. Liefde omringt, je ziel zingt voor hen beiden. Alle liefde X
Lieve Martine,
Jij weet als geen ander hoe dat is, dat vallen naar de bodem van je eigen bestaan. Het geen kind meer zijn is een wonderlijke ervaring als je zelf 61 bent. Dank je wel lieverd voor je fijne woorden! Dat helpt!
Harte groet,
Nina
Lieve Ingrid,
Dank je wel. Je hebt maar een (biologische) moeder inderdaad. En haar wegvallen laat een gat achter waar eerder fundament was. Ongetwijfeld duurt het even voordat dat gat weer zodanig gevuld is, dat ik er weer stevig op kan staan.
Harte groet,
Nina
Dank je Nina voor dit liefdevolle en waardige ‘monument voor jouw moeder’ en mooi en waar(devol) “Memento Mori”. ☯️ Wens je van harte veel inspiratie en succes!
Hi Lilly, dank je wel voor je fijne reactie!
Harte groet, Nina