Nu de dagen korter worden en we opnieuw aan huis gekluisterd zijn, zie je dat het Kerstritueel naar voren geschoven wordt ter vervanging van een vage Sinterklaas. De eerste kerstbomen verschijnen al in de huiskamers. Hoe is dat voor jou? Wil jij ook nu al de kerstboom in huis halen? Of grijp je de gelegenheid van de ontwrichting aan om ook wat die kerstboom betreft andere keuzes te maken? Want is een kerstboom niet ook een levend wezen?
Keuzes in een ontwrichtende tijd.
Rituelen, ik schrijf er al een paar weken over. Waarom? Omdat ze een ritme, een patroon vormen waaraan we het leven kunnen herkennen. Ze zorgen voor houvast en weven een weefsel waarop we terug kunnen vallen als we zelf het spoor tijdelijk even bijster zijn. Zo gaat dat normaal gesproken. Maar nu we in een tijd zitten waarin alles en iedereen het spoor bijster is en waarin tegelijkertijd alle oude riten op omvallen staan zodat we daar niet langer op terug kunnen vallen, is de emotionele en psychische ontwrichting groot.
Ongemakkelijk wellicht, maar kansrijk!
Een ontwrichtende tijd: een waarin je elkaar geen hand meer mag geven; je iedereen met een kuchje moet wantrouwen; je niet meer elke ochtend om half acht in de file staat en ’s middags om vijf uur nog een keer; en mondkapjes je woorden smoren. En die ontwrichting is goed. Pijnlijk, ongemakkelijk, oncomfortabel, beangstigend, maar goed!
Waarom? Omdat ontwrichting helpt om vastgeroeste gewoontes en automatische patronen open te breken en los te laten. Omdat we daardoor uitgedaagd worden opnieuw na te denken over wie we zijn, wat we willen, wat onze waarden zijn. Omdat we aan het einde van een cyclus zijn gekomen en we bezig zijn een nieuwe stap te zetten in onze evolutionaire ontwikkeling.
In de Nine Star Ki Voorspelling voor dit jaar, ben ik daar uitgebreid op in gegaan. En nu ik bezig ben om de Voorspellingen voor 2021 te schrijven, zie ik een tendens die zich alleen maar versterkt. Overigens is ‘Voorspellingen’ eigenlijk een verkeerd woord: beter is ‘Verwachtingen’. Misschien moet ik ook een patroon doorbreken en een andere naam kiezen voor dit stuk van mijn werk. 😀
Jij kunt dit.
Niet iedereen kan dat, weefsel weven dat er nog niet is. Niet iedereen is in staat om na te denken over hoe het anders zou moeten en hoe dat er dan uit zou kunnen zien. Niet iedereen kan zichzelf voldoende kritisch onderzoeken om te erkennen waar jij zelf vastgeroeste gewoontes en automatische patronen moet openbreken en andere keuzes zou moeten maken. Daarom helpen de grote cycli van het universum ons nu een handje, omdat we het zelf anders niet zouden doen. Want niet iedereen is in zichzelf krachtig genoeg om vanuit innerlijke houvast overeind te blijven als anderen omvallen. Maar jij wel!
Jij kunt bouwen, weven, rituelen creëren, verbinden wat verbroken is.
Jij hebt de innerlijke houvast die nodig is om een gezonde en integere visie op de toekomst te ontwikkelen waar alle levende wezens, stoffelijk of niet-stoffelijk, wel bij zullen varen. De tijd, nu, is aan jou. Aan ons!
Jij kunt wat achterhaald is, anders doen.
Nog even terug naar die oude riten. Het Sinterklaasfeest is zo’n ritueel dat een noodzakelijke aanpassing heeft moeten ondergaan. Door Corona komt daar nog een schepje bovenop omdat in veel steden de traditionele aankomst van de Goedheiligman niet door zal gaan. Bovendien zien zijn hulpen er nu ook anders uit: het archetypische beeld van een oude man met een baard op een paard, omringt door zwarte enthousiastelingen die gekke capriolen uithalen, kan niet meer bestaan. Terecht. Maar wat dan?
Juist nu, nu de dagen korter worden en we opnieuw aan huis gekluisterd zijn, zie je mensen hardnekkig, misschien wel krampachtig, zich aan die oude rituelen vastklampen. Het resultaat is dat het Kerstritueel, dat nu nog onbetwist is, naar voren geschoven wordt ter vervanging van die vage Sinterklaas. En dus zie je nu al de eerste kerstbomen verschijnen.
Maar doe je het ook?
De vraag is niet of je het kunt. De vraag is veel meer of je de gelegenheid van de ontwrichting ook echt aangrijpt om andere keuzes te maken, er iets anders mee te doen.
Want is een kerstboom niet ook een levend wezen? Is het nog wel passend om iets levends, dood te maken zodat je zelf aan een ritueel vast kunt blijven houden, dat troost en comfort biedt in tijden van onzekerheid? Of beschik jij over de kracht, de creativiteit, het inzicht, de moed, de bereidheid en het bewustzijn om het anders te doen?
Ik ben weer enorm benieuwd naar wat dit je oplevert. Deel je je vondsten hieronder in de reactie? Dankjewel alvast!
Nina
© Nina Elshof. Neem dat wat voor je werkt en laat de rest voor wat het is. Als je dit werk wilt delen, dan als citaat en met link naar dit blog op deze website. Dank je wel voor je steun, ik waardeer het zeer en jou ook! Dank je!
fijn Nina om al jou teksten te lezen. ik hou van je vuur, en je onderzoekende geest! dan je wel!
en nu over de kerstboom:
bij mij staat de kerstboom in een grote pot in de tuin. het hele jaar door geef ik hem water, haal de blaadjes en spinnenwebben uit zijn takken en zorg dat hij niet te donker en ook niet in de felle zon staat. en elk jaar komen er weer nieuwe frisgroene naaldjes aan de uiteinden van de takken, en verdroogt er ook wel eens een oude tak, dat geeft niet, want zo gaat het.er wordt gegroeid en gestorven.
zo koester ik het hele jaar onze Kerstboom, en ik weet elke dag dat hij met kerst weer binnen mag staan, dat hij leeft, en dat ik me straks laaf aan al het licht van de kaarsjes die branden. het maakt dat de boom zo speciaal is , zo bijzonder zo’n band met je boom.
philine
Dag lieve Philine,
Wat fijn om te lezen dat je zoveel van wat ik schrijf, lees. Veel dank!!
Oh wat een prachtig mooi ritueel heb je ontwikkeld met jouw kerstboom. Zoals je dat doet eer je echt het leven!! Wat ik ook zo mooi vind aan wat jij beschrijft, is het geduld dat er uit spreekt en de onvoorwaardelijkheid. Precies dat is wat ook gekoesterd wordt in ingebed wordt als je je bewust wordt van rituelen en symbolen. Mooi dat je dit deelt!
Wat voor dingetjes hang je in de boom?
Harte groet, Nina
Exact wat ik voel nu. Hoeveel ik ook van de kerstboom hou, en het riteel van hem uitzoeken met het hele gezin, vorig jaar vond ik het al vreemd om voor een maand of zo een boom in mijn huis te zetten. Alternatieven onderzocht, huren, terugplanten, maar geen goeie gevonden. Het staat mij dit jaar tegen om iets levends te kappen ook al zijn ze daar “speciaal” voor gegroeid. En het eenzaam bij de Kerstboom idee versterkt de eenzaamheid alleen maar. Wellicht zijn er mooie alternatieven. Een prachtige grote droogbloemen krans die je elkaar kan sturen? Waar je warme berichtjes aan kan hangen..
Hi Karin,
Wat bijzonder dat je dat zelf ook al voelde. Gek is dat eigenlijk (of eigenlijk niet natuurlijk) dat we, doordat we evolueren, sommige dingen die eerst normaal waren ter discussie gaan stellen. Voortschrijdend inzicht en dat voortdurend. Ik ben wel van plan om een mooi alternatief voor een levende kerstboom te laten zien. Binnenkort. 😀 Laat je weten wat jouw oplossing is?
Harte groet, Nina
Wat een sterk verhaal weer, hier word ik blij van! Groeipijn hoort er bij, soms vervelend maar wel noodzakelijk, en het is de groei waard. Grond wordt ook ontwricht wanneer een plant zijn nieuwe loten erdoorheen worstelt…
Kerst: nee, eerst nog genieten van alle kleuren van nu, van het loslaten en de verstilling, en pas als het tijd is voor de kanteling van het Wiel, dán de (kunst)boom weer in huis (van zolder). (ja, kunststof, maar na 10jr toch wel duurzaam. denk ik. hoop ik…)
Hi Femke,
Dank je wel. Groeipijnen, ja, zo zou je het kunnen zien. Dat we te maken hebben met groeipijnen in het proces van spiritueel volwassen worden. Haha, een kunstkerstboom…. misschien duurzaam inderdaad na 10 jaar. Maar zou je overwegen om het nu anders te doen? Om het lichtfeest van het wintersolstitium anders te vieren?
Harte groet, Nina
Hoi Nina, ik moet erg denken aan de traditie van de ‘foute’ kersttrui op het werk, symbool voor ‘verbinding en saamhorigheid’. Ik ben benieuwd hoe dit, nu dat we thuiswerken, vorm zal krijgen dit jaar. Ik vond dit ritueel altijd al wel geforceerd, haha. Ik ga nadenken hoe we (ik) het anders kunnen doen☺️ Groetjes Ana
Hi Ana,
Die kersttrui heb ik nooit begrepen. Misschien komt dat omdat ik nooit op een kantoor gewerkt heb met collega’s. Hoe dat nu te vervangen. Tsja, de menselijke geest is vindingrijk, dus er zal vast een oplossing voor komen. Maar is dat ook een oplossing die jij wilt? Hoe zou jij het doen?
Harte groet, Nina
lieve Nina, dank je wel voor je fijne reactie!
ja wat ga ik erin hangen dit jaar? ik weet het nu nog niet.
maar als ik een beetje vooruit voel, dan denk ik heel puur weer, alleen de rode roosjes die ik ooit zelf heb gemaakt, 30 jaar geleden…..
en bijenwas kaarsjes, zo mooi!!!!! en dan dat innige kerstlicht, warm, en o zoo oud,
en van ver, en hoe het licht groeit bij elk kaarsje dat wordt aangestoken. Het ontroerd me nu al.
lieve groet
Philine
Hi Philine,
Ah, wat mooi! Roosjes die ze zelf ooit gemaakt hebt. Daar zit veel licht in! Ik zie het voor me hoe je een voor een de kaarsjes aansteekt….
Fijne lichttijd! Harte groet, Nina