Moeder – Gaia… en de bedreiging van het digitale

Moeder – Gaia… en de bedreiging van het digitale.

Een lang bericht dit keer. 😀 In het Energetisch Week Bericht van vorige week schreef ik over het ‘foutje’ van Hugo de Jonge om het woord ‘moeder’ uit een wettekst te halen.

Dat artikel, en de Nina Live daarna, leverden buitengewoon veel reacties op.

Op zich is me dat niet vreemd, maar dit keer waren de reacties gedreven door emoties. Zoveel was wel duidelijk. Zo’n response is dan weer voer voor mij om verder te zoeken, verder te kijken, er verder over te schrijven…

De ophef over het willen schrappen van het woord ‘moeder’ heeft mijns inziens te maken met waar het woord voor staat.

Ja, het staat voor de mens waaruit je geboren bent. Uiteraard. Maar er is meer wat maakt dat dit woord zo emotioneel geladen is. Moeder verwijst naar iets van een oerkracht, iets van mythische proporties dat diep in ons DNA en in het collectieve onbewuste verankerd ligt. Het vertegenwoordigt een waarde zonder welk we zelf wat minder waard worden.

‘Moeder’ is ten diepste verbonden met het lot en hoe zich dat openbaart in je leven.

Het refereert aan alles dat natuurlijk is. Aan alles wat, onbewust, vanzelfsprekend is. Om dat uit te leggen maak ik even een duik de mythische diepte in, te beginnen met de schikgodinnen. Eigenlijk is het 1 godin genaamd Moira maar we kennen haar in drie gedaantes, Klotho, Lachesis en Atropos, samen de Moirai genoemd. Of Moeren in het Nederlands. Zij zijn, nog voordat de Olympische goden hun mythologische berg konden beklimmen, geboren uit de godin Nyx, de godin van de nacht. Het yinne dus. Het zijn drie oergodinnen, maangodinnen ook, waar ook de latere ‘verheven’ Olympische goden aan moesten gehoorzamen.

Dan is er nog een formidabel mythologisch trio, de Erinyen, de wraakgodinnen.

We kennen ze ook wel als de Furiën. Ook zij zijn ouder dan de Olympische goden en daarmee, net als de Moirai, als oergodinnen niet ondergeschikt aan Zeus de oppergod. Deze twee triades van oergodinnen vertegenwoordigen daarmee iets heel ouds, iets instinctiefs. De wraakgodinnen verschijnen als de wrekers als er sprake is van moreel onrecht. Wat opmerkelijk is, is dat ze het snelst verschijnen wanneer een moeder kwaad wordt aangedaan. Ze beschermden namelijk voornamelijk de familiebanden en zijn bijzonder wraaklustig als een moeder onrecht wordt aangedaan.

Zowel de Moirai, die over het lot beschikken, als de Erinyen, die het lot wreken, zijn sterk verbonden met het moeder archetype.

Dit moeder archetype is, volgens Jung, verbonden met de linker zijde, de nachtzijde van het bestaan, met het levenswater en met de acceptatie van natuurlijke fenomenen. De Moirai, die geboren zijn uit de godin van de nacht, zijn derhalve ook verbonden met het moeder archetype. Dit moeder archetype staat symbolisch voor het lichaam, het vlees, pijn en plezier, fysieke geboorte, erfelijkheid, ziekte, verval en dood. Het zijn aspecten van het leven waar we ons altijd aan moeten onderwerpen. Of we dat nu willen of niet.

De Erinyen en Moirai staan voor een oeroud idee van gerechtigheid ten aanzien van bloedbanden.

Ze laten zich vaak zien in een onverzoenlijke razernij als mensen waar je een bloedband mee hebt, te beginnen met de archetypische moeder, geweld aangedaan wordt. Het is te herkennen in een instinctieve reactie die je kunt ervaren als je ziet dat een familielid of een moeder iets wordt aangedaan. Dat komt omdat op zo’n moment de energie van de oergodinnen, de Moirai en de Erinyen, vanuit de nacht kant van je leven, je onbewuste dus, wakker wordt en in actie komt. Het is die oerenergie die ervaart dat er op zo’n geweldsmoment een delicate balans die de werking van de grote natuur, de grote moeder, karakteriseert, wordt verstoord. Je zou kunnen zeggen dat de grotere, natuurlijke cycli van geboorte en dood dan worden verstoord. En dat zijn cycli waar we ons in het leven allemaal aan moeten onderwerpen.

De schikgodinnen (Moirai) en de wraakgodinnen (Erinyen) zijn daardoor onlosmakelijk verbonden met niet alleen de archetypische moeder, maar ook met de natuur.

Jung beschouwt de archetypische moeder en de natuur als een en hetzelfde archetype. Het lot, dat de schikgodinnen over ons afroepen, wordt dan ook als vrouwelijk beschouwd omdat het ervaren wordt in en door middel van het lichaam. En hoe je lichaam is samengesteld is niet te veranderen. Niet door de oude Zeus op zijn olympische berg in Griekenland, noch door de moderne Zeus op zijn olympische berg in Davos. We kunnen hooguit met het inzetten van bewustzijn de grenzen van het fysieke wat oprekken, maar nooit kunnen we ze helemaal veranderen. Met andere woorden: we kunnen uiteindelijk ons lot, datgeen wat als natuurlijk en als natuurlijke aanleg wordt beschouwd, nooit wezenlijk veranderen of ontlopen. Hoezeer je ook je best doet om dat te onderdrukken.

Een wijze waarop zich het lot tot uitdrukking brengt is dat een mens zich altijd zal willen ontwikkelen.

Het is verbonden met de innerlijke natuur van de mens om iets wat in het innerlijk aanwezig is, uit te laten groeien en tot uitdrukking te brengen. Jung zegt: “…an instinct to individuatie, to grow from an inner seed into a tree.” Astrologe Liz Green zegt het als volgt: “My fate (lot, NE) is what I am, and what I am is also why I am and what happens to me.” Met andere woorden, wat en wie je bent is ook wat je overkomt. Alles wat er in je leven gebeurt, wordt veroorzaakt door een innerlijke realiteit, door iets oers dat in je aanwezig is en tot uitdrukking gebracht wil worden. Dat is hoe je het lot kunt beschouwen. Hoe je echter daarmee omgaat is de keuze die je zelf maakt. Of niet natuurlijk.

Ok, wat heeft dat met het willen verbannen van het woord ‘moeder’ te maken?

Het is heel duidelijk te herkennen in de Griekse mythologie dat het onderdrukken van oerinstincten, van je lot dus, en daarmee van alles dat met de archetypische moeder te maken heeft, tot onverkwikkelijkheden leidt. Meestal althans, omdat dat wat onderdrukt is zich nu eenmaal moet bevrijden van die onderdrukking en dat gaat meestal niet zachtzinnig. Maar het kan ook zo zijn dat dat wat dan doorbreekt of uitbreekt als een bevrijding ervaren kan worden. Juist omdat iets, een talent of wens of verlangen, niet langer onderdrukt hoeft te worden. Dat neemt niet weg dat ook de doorbraak van iets dat als positief beschouwd kan worden, heftig kan zijn.

Het verbannen van het woord ‘moeder’ is een vorm van negeren en onderdrukken van dit proces.

Je kunt het zien als een lafhartige poging een natuurlijk proces van ontwikkelen te ontkennen. Misschien is het achterliggende doel wel om de ontwikkelkansen van mensen te beperken of te verijdelen zodat ze hun volwaardige potentieel niet kunnen leven.

Linksom of rechtsom creëert het lot een kans om wat genegeerd of onderdrukt is, te erkennen of te bevrijden.

Elke verwijzing naar ‘moeder’ en de grote natuur als ‘moeder’, naar dat wat natuurlijk is, is een verwijzing naar de mogelijkheden tot ontwikkeling die er altijd zijn. Als je voor een dubbeltje geboren bent, kun je wel degelijk een kwartje worden!

Dit jaar, een 3-hout jaar, wordt deze beweging nadrukkelijk gestimuleerd en op gang gebracht.

3-Hout is verbonden met de grote natuur en daarmee met de archetypische moeder die als kracht in de grote natuur te herkennen is. (En andersom.) Daarmee vormt alles dat refereert aan die natuur of die archetypische moeder, een bedreiging voor een systeem dat alles het liefst wil reduceren tot een digitale, artificiële, controleerbare werkelijkheid. Een werkelijkheid waarin geen plaats is voor het lot en voor natuurlijke oerinstincten. Een werkelijkheid waarin de heersende macht doodsbang is voor de onvermoede krachten die in het onbewuste (de nachtwereld van godin Nyx) wachten om te ontwaken.

In zo’n werkelijkheid is het woordje ‘moeder’ een gevaarlijke verwijzing naar een oorspronkelijke oerkracht en naar instincten die zich nooit laten onderdrukken. Een oerkracht die ouder is dan de Olympische goden, of ze nu op hun berg in Griekenland of Davos zitten. Een oerkracht krachtiger dan welke digitale kracht dan ook en vernietigender voor alles dat de verbinding met onze natuur wil verbreken.

Je zou kunnen zeggen dat dit jaar, en deze maand met name, dat natuurlijke oerinstinct om je te willen bevrijden zodat je je kunt ontwikkelen, met ongekende kracht tot uitdrukking komt.

Dat betekent dat het indrukken van het ‘moeder’ knopje door de Jonge, die instincten niet alleen wakker maakt maar tevens extra activeert. Zonder dat je je er misschien bewust van bent. Het zijn onze innerlijke Moirai, de Erinyen die zich van hun beste kant laten zien en opstaan tegen wat ‘moeder’, de archetypische moeder, aangedaan dreigt te worden.

Met het indrukken van dit ‘moeder’ knopje, heeft de Jonge ook de ontlading geactiveerd van de frustraties die zich hebben opgebouwd ten aanzien van het onderdrukken van alles dat natuurlijk is.

Het is nog de vraag hoe die ontlading er uit gaat zien en wanneer precies dat gaat gebeuren. Het is echter geen vraag meer of dat zal gebeuren. Een oerinstinct is aangeraakt dat van zich zal laten horen. Of we onszelf daar nu bewust van zijn of niet.

Voor dit artikel heb ik me laten inspireren door Liz Greene’s boek ‘The Astrology of Fate’; Karl Kerényi’s ‘The Gods of the Greeks’; C.G. Jung; en Symbol Reader

PS:

Moeder Aarde is een motief dat in veel mythologieën terugkeert, vaak ook Moeder Natuur genoemd. Het gaat dan om de vruchtbaarheidsgodin bij uitstek, die de vruchtbare aarde of de aard van de vruchtbaarheid, de natuur, zelf incarneert. Ze is dan ook altijd de moeder van de andere goden, en wordt als zodanig ook aangezien als de patrones van het moederschap. Deze originele visie stamt uit de vaststelling dat de aardse natuur al het leven in haar schoot draagt, voedt en ondersteunt, en weer opbergt als het vergaat. Zij draagt in een bepaalde visie zelfs de hemel.

Van sommige Zwarte Madonna’s (de zwarte godin Nyx van de nacht, NE) gelooft men dat ze van oude beeltenissen van Moeder Aarde afstammen, wier partner de maan was die erboven stond, zoals de schijf op het kapsel van Isis die tegelijk de volle maan en de vruchtbaarmakende zon verzinnebeeldt. Nadat de Maagd Maria Moeder Aarde van haar troon gestoten had, werd de maan onder haar voeten geplaatst, als een dunne sikkel.

De Rig-Veda noemt de vrouwelijke scheppingskracht Mahimata (R.V. 1.164.33), wat letterlijk vertaald Moeder Aarde betekent.

Mama Pacha was de godin van de aarde en de vruchtbaarheid in de Incamythologie. De Inca’s zagen haar als de moeder van Pachacamac en ze werd geëerd in al haar natuurvormen, zoals bergen, rotsen en andere.

In de tijd van de Romeinen werd het epitheton “Terra Mater” gegeven aan de godin van de veel oudere cultus Tellus, die met die van de Griekse Gaea (Gaia, NE) en de Frygische Cybele was gelijkgesteld.

Persoonlijk denk ik dat het ook dat het te maken dat God de Vader word genoemd en Moeder natuur een heidens aanbidding is, omdat je de creatie (Mater, NE) aanbid en niet de Maker. (bron: wikisage.org)