Vertrouwen in de onderstroom

Eenvoudig

Eigenlijk was het tot nu toe allemaal nog redelijk eenvoudig; dit hele corona-proces was weliswaar een heftige confrontatie, maar het schiep een band. Want samen konden we het virus de baas. Alleen samen krijgen we corona klein zoals Rijkswaterstaat ons nadrukkelijk via tekstboodschappen langs de snelwegen duidelijk wil maken. Zo’n eerste reactie op een aanval op onze welvaartsstaat verbroederd en maakt in èèn oogopslag duidelijk wie en wat de vijand is. Waardoor WIJ ineens tot een collectief worden dat zich tegen deze vijand wapent. Althans, dat betreft de mensen die een beetje verder kunnen kijken dan hun eigen eigenwijze neus lang is.

Wij en Samen

WIJ en SAMEN zijn goud waard. Zijn geld waard! Er stroomt nu een stortvloed aan reclames over ons heen van collectiefjes die ons willen laten weten hoe goed ze zijn en hoe belangrijk ze zijn voor het voortbestaan van de mensheid. Pardon, van de economische welvaart. Walgelijk hoe een organisatie van beveiligers vindt dat zij het mogelijk maken dat mensen in de zorg hun werk kunnen doen! Pardon? Dit soort zaken valt in de categorie ‘nog steeds de les niet geleerd’. En juist vanwege dit soort denken, zijn we nog lang niet klaar met het corona-proces.

Moeilijk

Want nu wordt het moeilijk. Want het duurt immers al een tijdje, dit proces. De ergste crisis is weliswaar voorbij. Maar de gedachte dat we zo tegen eind april gewoon weer verder zouden kunnen met het ‘normale’ leven, blijkt nu toch een illusie. De beperkende maatregelen blijven nog even van kracht. Selectief weliswaar, maar toch. En daar begint de moeilijkheid. Want wat is van belang om weer opgepakt en in gang gezet te worden en wat kan nog even wachten. Tot augustus, of september of wie weet hoe lang.

Vraagtekens

Hoe lang kunnen mensen in verpleeghuizen nog verstoken blijven van sociale contacten? Hoe belangrijk is het dat de voetbalcompetitie weer opgepakt kan worden? En is dat een sportief belang of een economisch belang, want er wordt nu heel veel geld niet verdient. Als kinderen weer gedeeltelijk naar school moeten, wie bepaalt dan welk kind wanneer op school mag verschijnen? Ontmoet hij dan zijn vriendjes of juist zijn plaaggeesten? En hoe zit het met dat thuiswerken? Mag je van je baas al die online dingen doen die van je verlangt worden, in de uren dat je ook echt voor die baas aan het werk zou zijn? Of wordt je de godganse dag bestookt met wel 276 werk-gerelateerde appjes die ook buiten werktijden om je telefoon weten te vinden en waar je geacht wordt op te reageren?

De moeilijkheid zit hem er in dat er nu keuzes gemaakt moeten gaan worden. Door anderen, voor anderen. Door jezelf, voor jezelf. Maar hoe doe je dat als om je heen de wereld nog steeds onduidelijk is en het proces ongedefinieerd?

Nog een vraagteken.

Bekend en veilig

In de bovenstroom van het leven heb je de neiging om terug te vallen op wat bekend en veilig is. Om je daar op mee te laten drijven.

Onbekend en onbestemd

Gelijktijdig voel je de onderstroom die onbestemd is. Die nog geen vorm heeft aangenomen. Maar die onmiskenbaar laat weten dat in de bovenstroom de oplossing niet te vinden is. Dat er iets anders gevraagd wordt. Iets dat nog onbekend en ongrijpbaar is. Iets dat onderhuids voelbaar aanwezig is. In de onderstroom.

Vertrouwen

Hoe meer je terugvalt op de bovenstroom, hoe minder kans de onderstroom krijgt om boven te komen drijven. Vooruit plannen is een bovenstroom activiteit. In het nu een keuze maken is ruimte geven aan de onderstroom om zich te kunnen manifesteren.

In het nu een keuze maken vraagt vertrouwen in iets wat er nog niet is, maar wel onmiskenbaar voelbaar dit proces draagt.

Dat vraagt vertrouwen in je eigen vermogen om in het moment een keuze te kunnen maken en om de ruimte te nemen om toe te staan om het even (nog) niet te weten. Laat het gaan. Drijf mee. Maar doe dat volledig alert en aanwezig, zodat je, als het juiste nu voorbij komt, ook daadwerkelijk daar ja tegen kunt zeggen en daar op kunt reageren. Zelf, zonder dat een ander je dat voorschrijft. Zonder dat een ander dat voor je bepaalt. Nu.

 

---

© Nina Elshof Feng Shui. Neem dat wat voor je werkt en laat de rest voor wat het is. Als je dit werk wilt delen, dan als citaat en met link naar dit blog op deze website. Dank je wel voor je steun, ik waardeer het zeer en jou ook! Dank je!