Wij staan tussen twee werelden in en zijn in beiden thuis

paradox, onzichtbare wereld, zingeving

Wij staan tussen twee werelden in en zijn in beiden thuis.

Zonder dat besef worden we eindeloze zoekers naar zin en waarde buiten ons. Je verbinden met twee werelden en ze beiden ervaren, kent echte waarde en zin toe aan je bestaan. Hierdoor kan het onzichtbare dóór jou heen vorm aannemen. Daarmee haal je naar buiten toe geprojecteerde waardes weer terug naar jezelf. Dan word je daar weer eigenaar van: je vult jouw innerlijk vat met waarde en zingeving.

Statussymbolen zijn dragers van waardes waar je je identiteit aan ontleent.

Het zijn symbolen die bijdragen aan de zin of de zinloosheid van je bestaan. Daarmee zijn symbolen de dragers van de waarde die je toekent aan het leven: als zo’n symbool of een symboliek wegvalt, wordt het leven, wordt jouw leven, minder waard lijkt het. En als gevolg daarvan kun je het leven of je bijdrage daaraan, als leger en zinlozer gaan ervaren.

Een voorbeeld:

toch weer even die kerstboom waar ik het eerder al over had. Het is de drager van de waarde gezelligheid en overvloed geworden. Maar ooit was ie de drager van de intrinsieke waarde ‘terugkeer van het licht en leven’. Een waarde kan echter veranderen. Een toekenning van een waarde kan wegvallen, waardoor dingen ineens waardeloos worden of blijken te zijn.

In de laatste decennia zijn veel intrinsieke waardes die bij bepaalde symbolen horen overgenomen door extrinsieke waardes.

De kerstboom is niet langer de drager van de symbolische en intrinsieke waarde van terugkeer van het licht. Maar draagt nu uit dat het ons economisch -en wellicht ook anderszins- voor de wind gaat. De boom hangt vol exotische versierselen en onder de boom stapelen de cadeaus zich hoog op. Hiermee worden extrinsieke waardes zichtbaar, zoals hoe trendy die kerstboom is; wat anderen ervan vinden; dat je hierdoor kunt laten zien hoeveel geld je te besteden hebt; en hoe goed je je best doet om door middel van die boom een gevoel van gezelligheid op te roepen.

Zo’n opgeblazen plof-kerstboom maakt echter pijnlijk duidelijk hoezeer we de verbinding met intrinsieke waarden -en dan vooral die van onszelf- zijn kwijtgeraakt.

Symbolen zijn verworden tot statussymbolen zonder inhoud.

Lege symboliek die geen innerlijk houvast meer verleent. In deze tijd waarin het ene na het andere symbool omvalt en niet langer houdbaar blijkt, onze helden van hun sokkels vallen en de kerk als religieus symbool ongeloofwaardig is geworden, is het belangrijk zelf nieuwe rituelen te ontwikkelen die echt waardevol zijn, die weer echte waarde toekennen aan wat voor ons belangrijk is.

Lege symboliek is namelijk symbool -leve de paradox- van lege innerlijke waardes. En daar waar innerlijke leegte voelbaar wordt, is angst maar wat graag bereid die leegte te vullen. Het belang van ontwikkeling van nieuwe symbolen en nieuwe symboliek is dus groot. Met welk nieuw symbool wil jij je verbinden?

Rituelen en symbolen vormen de intermediair tussen deze wereld en die andere, onzichtbare werkelijkheid.

De oorspronkelijke symboliek van de kerstboom herinnert ons eraan dat we onderhevig zijn aan ongrijpbare, cyclische processen waar we geen invloed op hebben, maar die we wel kunnen vertrouwen. We branden kaarsen voor onze dierbaren die overleden zijn omdat ze weliswaar niet meer in de stof aanwezig zijn, maar nog steeds in ons hart voortleven. We bedanken anderen als ze iets voor ons doen of ons helpen, omdat we voelen dat zij bereid zijn hun aandacht en energie aan ons te geven. We sturen bloemen en kaartjes aan mensen die jarig zijn, om te vieren dat ze het leven hebben, maar dat ook zomaar kwijt kunnen raken.

Rituelen en symbolen overbruggen voor ons de kloof tussen de tastbare, fysieke wereld en de realiteit die o zo voelbaar, maar zo slecht tastbaar te maken is.

Met een ritueel of een symbool proberen we een beetje van die onzichtbare ontastbaarheid te vangen zodat het toch concreet wordt.

Wij zijn het vooral zelf die, net als de rituelen en symbolen, de intermediair zijn tussen deze twee werelden in. Het zijn de rituelen en symbolen die ons daaraan herinneren zodat we zelf ondertussen weer door kunnen gaan met de aardse werkelijkheid van leven.

Zonder het besef dat wij tussen twee werelden in staan en in beiden thuis zijn, worden we eindeloze zoekers naar zin en waarde buiten ons.

Verbinden met die unieke kwaliteit waar wij als mensen over beschikken en die het ons mogelijk maakt tussen die twee werelden in te staan en ze beiden te ervaren, kent echte waarde en zin toe aan je bestaan. Dan bén je gezelligheid, en dan bén je de terugkeer van het licht en leven. Alleen omdat je in staat bent om dat wat voelbaar maar niet tastbaar is, via jou tot uitdrukking te brengen in de fysieke wereld.

Het onzichtbare neemt dóór jou heen vorm aan voor anderen.

Daarmee haal je de naar buiten toe, op de kerstboom geprojecteerde waarde, weer terug naar jezelf. Dan word je daar weer eigenaar van: je vult jouw innerlijk vat met waarde en zingeving.

 

Doe mee aan het gesprek!

Ik ben heel benieuwd wat mijn schrijven bij je oproept en losmaakt.

Doe mee aan het gesprek en deel het in de reacties hieronder. Ik vind het leuk om van je te horen en samen leren we van elkaar!

Nina

 

 


© Nina Elshof. Neem dat wat voor je werkt en laat de rest voor wat het is. Als je dit werk wilt delen, dan als citaat en met link naar dit blog op deze website. Dank je wel voor je steun, ik waardeer het zeer en jou ook! Dank je!

8 gedachten over “Wij staan tussen twee werelden in en zijn in beiden thuis”

  1. Dag Nina

    Hopelijk alles goed daar in Nederland
    Vandaag bracht ik n bezoek aan plantenland ,zo noem ik het liokale tuincentrum;

    met grote verbazing zag ik dat je nu al kerstbomen met kluit ( want jawel kiunstkerstbomen mogen momenteel in België niet verkocht worden vanwege corona concurrentie vervalsing in de tuincentra
    En dat terwijl Belgen pas hun kerstboom in der regel zetten nadart Sinterklaas is gepasseerd!
    Dus veeeel later dan in Nederland ik geef toe ik heb steevast als eerste in het het dorp waar ik woon de kerstlampjes buiten hangen omdat het zo stikdonker buiten is, lol)

    Even terug naar de kerstboom en jouw blog
    Is dat nu beter of op zijn minst ok , je zo vastklampen aan iets wat toch niet meer hetzelfde zal zijn ?
    Ik vroeg me af of de mensen die zo n boom kopen zich gelukkiger/beter voelen eenmaal die boom in de auto en thuis geïnstalleerd.

    ik stel me de vraag of je een ritueel dat van zijn voetstuk is gevallen of toch op zijn minst flink wankelt , meteen maar moet opvullen met allerlei nieuwe rituelen on het motto van de nieuwe omstandigheden ;
    Dat van de kerstboom maar ook andere ritueeltjes die je houvast bieden in de dagelijkse sleur?

    Ben je dan niet gewoon opnieuw op de vlucht voor je zelf onder het motto van houvasst en behoefte aan dagelijkse routine ?
    En oh ja ik lonk stiekem naar de lila kerstbollen in de kast die ik vorig jaar in de uitverkoop hebgekocht ,☺️

    Kunnen we dingen niet ook gewoon proberen te accepteren zoals ze zijn
    ? Niets blijft zoals het is.
    En even heel gewaagd , durven genieten van wat minder kerst sleur?
    Ruimte durven geven aan andere zaken ( al weet je dan op dit moment nog überhaupt niiet wat dat kan zijn ?
    Zelf word ik er zelf soms een beetje bang van;, niet gemakkelijk om het allemaal maar op je af te laten komen zonder te vervallen in allerlei nieuwe ritueeltjes aangepast aan de nieuwe omstandigheden, voor hoelang en wat moet je dan weer verzinnen ; ivoor mij zal de echte uitdaging zijn om zonder al die dingen zinvol te leven

    1. Dag Evy,
      Mooie vraag die je stelt over dat vastklampen. Enerzijds is het absoluut ok om gezelligheid in en rond het huis te willen creëren. Anderzijds kun je je afvragen of niet juist nu het moment is om een ander ritueel te bedenken. Of om na te denken over de reden waarom je het doet. En de meeste mensen halen die kerstboom in huis zonder daar echt over na te denken. Dan wordt het een loos en leeg ritueel.
      En nee, het is niet de bedoeling dat je het ene ritueel meteen voor het ander inwisselt. Maar nadenken over een ander ritueel of een ritueel in een andere vorm gieten, kan helpen om je bewust te worden wat je aan het doen bent.
      Overigens gebruiken we al duizenden jaren rituelen, zo gek is dat niet. En je kunt ze pas gaan zien als een vlucht uit de werkelijkheid als ze zonder inhoud zijn geworden en op zichzelf een heel eigen leven zijn gaan leiden. Zoals met die kerstboom. De bedoeling van goed gekozen rituelen is ook echt om houvast te bieden. Maar eens in de zoveel jaar moeten rituelen herzien worden omdat ze anders geen gezond houvast meer bieden, maar ons vasthouden in en aan iets uit het verleden.
      Genieten is eigenlijk een lief woord dat ook betekent dat je meer in het hier en nu bent, bewuster bent. Dus ja, ik ben voor genieten en voor nieuwsgierigheid naar dingen die zich kunnen aandienen maar nu er nog niet zijn.
      Oh jee, als ik dit lees klinkt dat heel pretentieus en vaag. Maar dat bedoel ik niet. Ruimte geven is een houding aannemen van uitnodigen wat er nog niet is en wat je ook misschien nog niet kent. Dat is ontwikkeling! En in mijn ogen, ook zinvol leven.
      Zou je dat kunnen Evy? Nieuwsgierig zijn, en je openen voor iets nieuws? Je kunt immers altijd nog nee zeggen.

  2. Beste Nina,

    dank voor je mooie blog !

    Al ‘n tijdje is voor mij het volgende beeld symboliek geworden voor de tijd waar we in leven en ik vind deze persoonlijk ook goed passen bij je woorden en uitleg .
    Mijn beeld en symbool is een diep- en wijd gewortelde (aarde) boom met een stevige stam waar de sapstromen (mijn energie) natuurlijk stromen en samen met zon en regen zorgen voor groei in de vorm van prachtige bladeren en vruchten (hemel).
    Dit beeld geeft mij vertrouwen en kracht en hoop dat andere mensen zich hier ook in herkennen.

    De zichtbare en onzichtbare wereld hebben elkaar meer dan ooit nodig !

    Groetjes, Lisette

    1. Dag Lisette,
      Graag gedaan! Jij dank voor het reageren!
      Wat een prachtig beeld! Het resoneert absoluut bij mij. Het is een beeld van hoop en mogelijkheden, mooi als houvast!
      Veel dank voor het delen hiervan.
      En ja, de zichtbare en onzichtbare wereld ontmoeten elkaar nu echt en hebben elkaar nodig. Alleen ontmoeten we eerst de minder fraaie kanten van die onzichtbare wereld, maar als we door die laag met drijvend vuil heen gedoken zijn, komen we bij puurheid en echtheid. Een bron waar we graag uit putten.
      Harte groet, Nina

  3. Wat ik herken is de magie in rituelen.
    Daarom verlang ik ernaar ze te eren, en ook naar nieuwe rituelen te reiken.
    Ben dankbaar als ik jouw tekst lees … mooi het beeld van je / onze twee werelden; deze verbinden met gevoel uitdrukken door een tastbaar magisch ritueel.

    Hartelijke groet,
    Pia

    1. Dag Pia,
      Rituelen hebben inderdaad een zekere magische kracht. Alleen beseffen we dat niet altijd en in voldoende mate, waardoor we maar wat aanrommelen met die rituelen, ze niet helemaal serieus nemen. Het is mooi als je kunt ervaren, kunt voelen dat wij tussen twee werelden in staan. Dat die elkaar IN ons ontmoeten. Daar mag best een ritueel voor bedacht worden. Heb jij een ritueel voor jezelf die hieraan uitdrukking geeft?
      Harte groet, Nina

  4. Dank je wel voor het ‘sparren’, Nina
    Inderdaad ,je hebt helemaal gelijk , de verandering ruimte durven geven en er voor open staan
    ; morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen en nieuwe avonturen ..
    Veel liefs

    1. Precies, nieuwe beweging, nieuwe ruimte, nieuwe kansen. Maar ook nieuwe uitdagingen en confrontaties. Want zonder wrijving geen glans. Maar we komen er wel! Hier en daar wat loslaten. Hier en daar onze minder fraaie kanten onder ogen zien. Hier en daar keuzes maken zodat er ruimte komt. En hier en daar maar gewoon de sprong wagen. Ik denk namelijk dat je het leven kunt vertrouwen, ook al snap je er op momenten niets van. Het leven is namelijk veel groter dan het kleine stukje dat wij kunnen zien. Daardoor kan het lijken alsof wij het stukje van de puzzel in de hand houden waarop alleen konijnkeutels te zien zijn. Maar als alle stukjes in elkaar gepast zijn, blijkt het geheel een prachtig, weelderig tafereel met een waterval, kleurrijke vogels en bloemen, trotse bomen en lieflijke mensen. En dus ook konijntjes die keuteltjes hebben achtergelaten. 🙂
      Wat zou jij op jouw stukje van de puzzel willen zien? Maar wat lijkt altijd je aandacht te trekken?
      Harte groet, Nina

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *