De combi van wonen en werken was voor mij een soort tweede natuur geworden

Afgelopen weken liep ik aan tegen een wonderlijke ontmoeting van tegendelen in mijzelf.

Al vanaf dat ik het ouderlijk huis uit ben (ooit, lang geleden :D) heb ik wonen en werken gecombineerd. De eerste jaren betrof dat alleen de administratie van ons eigen bedrijf. Nadat mijn eerste kindje was geboren, werd al het werk vanuit huis verricht.

Althans…

Toen mijn oudste dochter net was geboren, begin jaren tachtig, hadden mijn man en ik een krantje dat wekelijks werd uitgegeven waarin particulieren in advertenties hun tweedehands spulletjes konden aanbieden. Het heette ‘de Particulier’ en was een hilarisch succes. Wat niet betekent dat het ook een financieel succes was. 🙂 We gingen er destijds vanuit dat de meeste mensen deugen en de formule van het krantje was dat je de advertentie pas betaalde als je ook daadwerkelijk je spulletjes verkocht had. Niet iedereen volgde die gedachte.

De krant werd opgemaakt en gedrukt bij Dagblad Tubantia in Enschede.

In die tijd werden kranten nog deels handmatig opgemaakt; teksten werden in kolommen op papier geprint dat vervolgens werd gesneden en geplakt. De wijze waarop de mensen bij Tubantia dat deden, was niet helemaal naar onze zin. Het was in ieder helemaal niet naar mijn zin. De oplossing lag er in dat ik wekelijks naar Enschede afreisde om op de opmaak toe te zien.

Ook weer hilarisch, want baby ging mee!

De directeur van Tubantia woonde iets verderop in het volgende dorp en om kosten te besparen reisde ik met hem mee. Reiswieg achterin de auto; een enorm ding nog want maxi cosi’s bestonden nog niet. Enfin, in het kantoorgebouw werd op de dag dat ik er was, een ruimte vrijgemaakt waar ik en baby konden verblijven en ik ook ongestoord borstvoeding kon geven, want dat was de reden dat baby mee was. Tussendoor deed ik waarvoor ik gekomen was.

Ook later, toen werk- woonsituatie veranderden en ik er alleen voor kwam te staan, combineerde ik wonen en werken.

Als alleenstaande moeder en kleine zelfstandige een ideale oplossing om opvang- en crèche gedoe te omzeilen. Dat betekende soms wel dat ik lange avonden moest doorwerken, maar het leverde wel op dat ik mijn eigen werk vorm en inhoud kon geven, er voor de kinderen kon zijn (ook als ze onverwacht ziek waren), acte de présence op school kon geven en een financieel onafhankelijk bestaan op kon bouwen, zonder afhankelijk te zijn van een uitkering.

Die combi van wonen en werken was voor mij een soort tweede natuur geworden. Tot nu.

Als alles om je heen verandert, verandert ook alles in jezelf. Als alles in jezelf verandert, verandert ook alles om je heen.

Want zoals jij bent, is je huis en zoals je huis is, zo ben jij.

De ontmoeting van tegendelen, waar dit 5-aarde jaar 2022 een soort patent op heeft, vindt op allerlei terreinen en in allerlei vormen plaats.

Buiten je, binnenin je. In relatie met je omgeving. In je relatie met jezelf en in je relatie met de ander.

Dat het tegendelen zijn is echter een illusie.

Elk tegendeel is onlosmakelijk verbonden met zijn counterpart. Elke ‘dote’ heeft een ‘antidote’. Elke medaille heeft een keerzijde. Zonder het één verliest het ander zijn recht van bestaan. Maar soms moet je eerst die tegendelen zien voordat je het samenspel tussen die twee kunt begrijpen.

En soms gaat dat andersom.

Het combineren van wonen en werken was voor mij net zo vanzelfsprekend als moeder zijn, als het werken met Feng Shui en Nine Star Ki, en als dag en nacht. Tot nu.

Ik ga namelijk (weer) verhuizen.

Wat dat betreft mag ik mezelf zo langzamerhand een ervaringsdeskundige noemen. 🙂 Dit keer verhuis ik echter niet naar een woon- werkpand. Het werken wordt voor het eerst sinds 40 jaar (!) gescheiden van het wonen. Ondanks mijn zoektocht was er niets te vinden waarin die combinatie kon blijven voortbestaan. Dus krijgt het werken een eigen plek. Het voelt alsof ik een beetje tegen de stroom in beweeg. Tegelijk is ook dit een ervaring van de ontmoeting van tegendelen door ze ieder afzonderlijk beter te leren kennen. Kennelijk heb ik in veertig jaar in voldoende mate geleerd het wonen en werken te laten samengaan en samenwerken.

Het voelt als een uitdaging.

Het voelt als een avontuur. Iets verkennen en ontdekken waar ik (nog) niet zo vertrouwd mee ben. Dat maakt ook onzeker merk ik. Hoe gaat dat werken? Eigenlijk werkt dat trouwens al, want dit blog schrijf ik in de zon, op de veranda van mijn huisje in het bos. Mijn beste teksten schrijf ik inmiddels hier. Het hele Nine Star Ki Event is hier, in het bos, ontstaan. Dicht bij de natuur en de natuurlijke ordening van cyclische processen die hier door alle blaadjes en takken van alle bomen en planten me voortdurend toegewuifd worden.

Kennelijk hebben mijn innerlijke processen en nieuwe uiterlijke werkelijkheid nodig waarin ze zich kunnen herkennen.

Want zoals jij bent, is je huis en zoals je huis is, zo ben jij.

Tegelijkertijd zie ik ook dat als je, na integratie, de tegendelen juist uit elkaar trekt, het veld dat ze samen creëren, duidelijker zichtbaar wordt en deze meer ruimte krijgt.

Meer speelruimte in het veld van creatie. Ik ben er kennelijk aan toe. 🙂

Ik ben benieuwd wat er zichtbaar gaat worden.

Ik ben benieuwd naar de volgende fase van ontwikkeling. In ieder geval ben je straks (na de verhuizing) van harte welkom! Letterlijk en figuurlijk want we krijgen toch weer een winkeltje, op een gezellige plek die zich nog meer in hartje binnenstad Zutphen bevindt. Ha! Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. 🙂

Ons nieuwe adres is Korte Beukerstraat 21, 7201 KP Zutphen.

Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Heb je een woon-werk combinatie, of juist bewust niet, en hoe bevalt dat? En wat heeft een verhuizing, of het juist het nooit hoeven te verhuizen jouw gebracht? Laat je het weten in een reactie onder dit bericht?

Dank je wel, Nina