Vertrouwen in de stille oorsprong

Vrijdagmiddag 6 juli 2018

Ik lig bij te komen uit een narcose. Als het goed is want ik schrijf dit stuk al eerder. Inderdaad, ik lig in het ziekenhuis, in Duitsland. Daar doen ze dit soort dingen toch wat gründlicher dan in Nederland is mijn persoonlijke mening. De 9-vuur energie van dit jaar vraagt voortdurend om transformaties. Ik dacht, kom, laat ik mijn knie eens transformeren. Die is dus vervangen. Vandaag. Als het goed is dus. Geen idee hoe ik er nu bij lig. 😀

Die knie staat natuurlijk voor veel mee. Tot op de draad versleten omdat ik nooit bij de pakken neerzit, uitdagingen niet uit de weg ga en altijd aanpak wat op mijn pad komt en de mouwen opstroop. Met als consequentie dat ik dus regelmatig lasten heb gedragen die te groot, te zwaar en vooral niet altijd van mij waren. ’t Knietje was ook altijd te flexibel en kon zich in vele bochten wringen, niet altijd de goede overigens. Teveel beweging in het gewricht dus daar waar de meesten juist het tegenovergestelde ervaren omdat ze te vaak hun poot stijf houden. Weer wat geleerd zullen we maar zeggen. Ik mag best wat vaker m’n poot gaan stijf houden.

Beweging van hout en vuur

Het verbaast niet overigens. Mijn Nine Star Ki profiel laat een en al beweging zien. Als rechtgeaarde 3-9-8 zit ik nooit stil. Als kind kreeg ik regelmatig een tik met een liniaal over mijn vingers omdat ik zat te friemelen of te wiebelen of met een rits aan het heen en weer ritsen was. Ongetwijfeld heb ik met die onrust menig juf tot wanhoop gedreven. Het 3-hout zit echter gewoon nooit stil. Dat kan het helemaal niet. Kijk maar naar de blaadjes aan een boom; zelfs bij windstilte beweegt er altijd nog wel wat, al was het maar in de interne sapstroom.

Ook het vuur jaagt in zijn enthousiasme, blinded by the light, nogal eens over de rustmomenten heen op weg naar een volgend doel. Het kan namelijk altijd beter, groter, mooier, perfecter. Dus als dat kan waarom zou je het dan niet doen zegt vuur.

8-aarde stabiliteit

Goed, maar je hebt toch ook een 8-aarde in je profiel, die brengt dan wellicht nog wat stabiliteit zul je je misschien afvragen. Helaas, van alle drie de aardes die in de Ba Gua staan, zit in de 8 de meeste beweging. Intern weliswaar, maar misschien verklaart dat die interne flexibiliteit van mijn (knie)gewrichten wel. 8-Aarde wikt en weegt en draait om een probleem heen om het van alle kanten te betasten, te bekijken er in te knijpen en te kneden, net zoals de peristaltiek van de darmen dat doet met de voedselbrij.

Zoveel beweeglijkheid toont zich niet alleen in mijn gewrichten en in mijn geest, ook de rest van mijn lichaam kan er wat van. Het haar krult nooit de goede kanten. Er schijnt een spreekwoord te zijn die zegt: “Gekruld haar, gekrulde zinnen. Gekruld van buiten, gekruld van binnen.”. Tja, daar heb ik weinig tegenin te brengen. Ook de buik blubbert, de billen trillen en zelfs de neus krult mee. 😀 Vind dan nog maar eens rust.

Stille oorsprong

Maar ik moet zeggen dat dat eigenlijk best heel goed gaat. Als ik slaap lijkt het alsof ik dood ben, zo rustig lig ik in bed volgens mijn bedpartners. De anesthesist, die vorige week een intakegesprek met me had, vroeg me even de trap op en af te lopen omdat ze mijn hartslag wel heel erg rustig vond en zich afvroeg of die wel omhoog gebracht kon worden. Bij alle ziekenhuisopnames van alle dierbaren die ik heb meegemaakt, tijdens mijn werk bij de brandweer, maar ook in andere omstandigheden is het de situatie nooit gelukt om me aan de kook te brengen laat staan over m’n toeren te raken. Er zit iets enorm koelbloedigs in mij, of boelkloedigs zoals Mijnheer Kaktus altijd zei.

Dat is ook het mooie aan mijn profiel; bijna alle energie zet zich om in een beweging waardoor er van binnen ruimte komt voor stilte. Zoals de orkaan om de stilte van zijn oog heen raast, zo draait mijn leven om de stille oorsprong in mij. Een bron waar ik eindeloos vertrouwen in heb en altijd weer uit kan putten. Soms hoor ik haar boodschap luid en duidelijk. Soms maakt de razende orkaan zoveel rumoer dat haar stem tijdelijk overstemt wordt. Maar altijd is ze er. In stilte. In mijn stilte.

‘Ik weet niet wat de toekomst brengt. Ik weet wel dat in het hier en nu de wind zachtjes waait. Verandering… Beweging… fluistert hij in mijn oor. Ik luister er naar en volg het speelse wiegen van de bamboe.’ Dit schreef ik in mijn blog van 25 mei jongstleden. Wat de stilte te vertellen heeft, weet ik momenteel niet. Wat de orkaan in beweging brengt ook niet. Wat ik wel weet is dat ik transformeer, van minder naar meer.