pyramide

Ondertussen in Gizeh… 8

Eigenlijk is het schrijven een heel ego-centrisch proces dat zich niet laat delen met anderen, laat staan dat het proces de nabijheid van anderen tolereert; die zorgen alleen maar voor teveel afleiding en excuus om niet door te hoeven werken. Het resultaat van dit proces echter, is toegankelijk voor iedereen die daarvoor open staat. Als

Ondertussen in Gizeh… 8 Meer lezen »

Ondertussen in Gizeh… 7

Op het terrein van het hotel, dat behoorlijk uitgestrekt is, rijden golfkarretjes rond om de bagage en andere zaken te vervoeren. Soms wordt ik ingehaald door zo’n karretje en wordt gevraag of ik mee wil rijden. Gisterenavond ontdekte ik tijdens zo’n ritje een hilarische tekst: ‘Rolling over or falling out may cause serious injury of

Ondertussen in Gizeh… 7 Meer lezen »

Ondertussen in Gizeh… 5

De zonsondergang helpt, het kalmeert, brengt rust en laat bij mij het inzicht ontstaan dat we een belangrijk instrument hebben ingezet in de pyramide. We hebben de irritatie van de opgewonden man niet persoonlijk opgevat, we zijn de (macht)strijd niet aangegaan en uiteindelijk hebben we Fergany er ook vanaf kunnen brengen om het tè hoog

Ondertussen in Gizeh… 5 Meer lezen »

Ondertussen in Gizeh… 4

In de basis zijn wij mensen toch allemaal gelijk. Ok, de een is tien of twintig centimeter groter of breder dan de ander, maar we hebben allemaal behoefte aan een paar fundamentele zaken. Zoals elke dag eten, liefst ook een beetje lekker, prettige en schone kleding, een plek om je terug te kunnen trekken en

Ondertussen in Gizeh… 4 Meer lezen »

Ondertussen in Gizeh… 3

Ondertussen worden langzaamaan de losse eindjes aan elkaar geknoopt en ontmoet het verleden de toekomst in het heden. In mij. Het was er altijd al. Dat wat komen gaat is er nu ook al, waardoor de vraagtekens verdwijnen en de uitroeptekens wegvallen. Wat overeind blijft is de punt, de essentie, de kern van het hele

Ondertussen in Gizeh… 3 Meer lezen »

Ondertussen in Gizeh… 2

Onderweg terug vertelt Fergany zijn verhaal tot de moskee roept, hij zijn vinger op steekt ten teken dat hij even iets anders moet doen en hij zijn gebed zegt. De beelden van een met afval gevuld kanaal gaan ondertussen aan onze auto voorbij. De triestheid van een bestaan zonder perspectief wordt hier zichtbaar; de pijn

Ondertussen in Gizeh… 2 Meer lezen »