Ondertussen in Gizeh… epiloog

Caïro Airport, in afwachting van boarding…

Ik kan het niet laten. Het is een heerlijk vooruitzicht om naar huis te gaan en mijn lief weer te zien. Ondanks de lappen blog-tekst, heb ik hem nog veel te vertellen. Ik deel namelijk veel, maar niet àlles met jullie. Dat kan ik weer doen als ik 18 jaar verder ben ofzo. Het is ook een heerlijk vooruitzicht om iedereen weer te zien, thuis te zijn in mijn eigen vertrouwde omgeving… alleen zie ik vreselijk op tegen de kou. Ook ben ik gek genoeg zenuwachtig; een verandering zal zijn plek in gaan nemen in mijn leven en ik weet nog niet hoe dat er uit zal gaan zien. Spannend!

Het weggaan voelt wederom niet definitief, net zoals het weggaan uit Engeland ook nooit definitief voelt. In tegenstelling tot andere landen waar ik geweest ben, voel ik me sterk verbonden met zowel Egypte als Engeland. David Furlong heeft in zijn boek ‘The keys to the temple’ een verband gevonden tussen de mysteriën van deze twee landen. In Wiltshire, rond Avebury, heeft hij in het landschap een enorme vesica pisces ontdekt. Niet alleen zijn de afmetingen en verhoudingen te herleiden tot de grote pyramide, een belangrijke energielijn, een leylijn, verbindt deze vesica pisces met de grote pyramide zelf. Dat brengt me op de gedachte dat ik misschien wel een rol speel in die connectie en zo ja, welke. Je bedenkt wel eens wat.

Het tijdelijke avontuur in Egypte is weliswaar afgelopen, maar het avontuur van mijn leven zal voorlopig nog wel even voortgezet worden. Hoop ik.

Wordt vervolgd.

2 gedachten over “Ondertussen in Gizeh… epiloog”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *