Het ‘normaal’ van de oorlog tegen de dood

De oorlog tegen de dood is van een andere orde.

Daar eindigde ik vorige week mijn nieuwsbrief mee. Die oorlog is beslist niet van alle tijden en vindt eerder zijn wortels in een groter proces dat we, in de ontwikkeling van de mensheid doormaken. Of de oorlog die we voeren tegen de dood als ‘normaal’ beschouwd kan worden, staat daarom ter discussie.

Het lijkt er namelijk op alsof de C-‘crisis’ van de afgelopen twee jaar een proces intensiveert dat al langer gaande was.

Als een katalysator genereert het maatregelen die afgelopen twee jaar tot een sublimatie van het idiote ‘normaal’ hebben geleid dat we als normaal zijn gaan beschouwen. Alle maatregelen zijn ingevoerd en hebben vaste grond onder de voeten gekregen, vanwege een collectieve angst voor de dood. Dat alles heeft te maken met een afhankelijkheid van dat ‘normaal’ waardoor we er een soort verslaving voor hebben ontwikkeld. In mijn ‘Nina Live’ van vorige week ben ik daar wat dieper op in gegaan, goed om die, voor context van deze alinea, nog even terug te kijken.

Dat ‘normaal’ is echter een illusie gecreëerd om te kunnen dealen met de werkelijkheid die veel grootser, uitdagender, paradoxaler, mooier en lelijker is dan we ons kunnen voorstellen.

Paul Levy noemt dat ‘Wetiko’. (Ik heb er al eerder over geschreven in mijn Nine Star Ki tendensen voor 2021.) De ‘echte’ werkelijkheid is er een waarin we onbegrensd zijn in onze mogelijkheden mits we de universele wetten hanteren die voorschrijven dat we begrijpen dat alles één is, en daar ook naar handelen. Deze wetten herinneren ons er aan dat we over een innerlijke moraal beschikken en dat we kunnen vertrouwen op die universele wetten die de grotere levensprocessen ondersteunen en in balans houden.

Zodra die grotere levensprocessen, veelal door ingrijpen van de mens zelf, uit balans dreigen te raken, wordt actie ondernomen om de balans te herstellen.

Er vindt een natuurramp plaats, of er ontwikkelt zich een nieuwe ziekte, oogsten mislukken en meer van dat soort ellende. Ja, het lijkt iets van bijbelse proporties te zijn maar welk etiket je deze krachten ook geeft, feit is dat ze bestaan en wij er dus geen invloed op hebben. Gelukkig! In het proces van uit balans raken en ingrijpen, is echter een ritme, een patroon te herkennen. Het gebeurt niet willekeurig. Net zo min als de verschillende ontwikkelfasen in het leven van een klein kind tot volwassen mens zich willekeurig aandienen. Het herkennen van dit ritme, van deze patronen, geeft de mogelijkheid om je erop voor te bereiden en er op mee te bewegen. Dat is waar Nine Star Ki bij helpt.

Wat is er dus gaande?

Dit jaar, een 5-aarde jaar, laten de energetische tendensen zien dat tegendelen elkaar gaan tegenkomen.

De ontmoeting van tegendelen betreft bijvoorbeeld de ontmoeting tussen leven en dood, tussen oorlog en vrede, tussen het licht in jezelf en de schaduw in jezelf, tussen voor iets zijn en tegen iets zijn. Voor de een is dat een confrontatie. Voor de ander is dat een ontmoeting. Een persoonlijke ontmoeting van tegendelen kan zijn die tussen de behoefte aan veiligheid en zekerheid en de behoefte aan onafhankelijkheid en autonomie.

Op een wereldniveau worden die tegendelen eenzijdig ingezet om ons vooral klein, bang en afhankelijk te houden.

Op wereldniveau wordt er gespeeld met met name onze angst voor de dood. Dat maakt ons manipuleerbaar en controleerbaar. Het trekt de aandacht en houdt die aandacht gevangen. De prachtige, krachtige beweging die het Freedom Convoy 2022 in Canada heeft weten neer te zetten, wordt overvleugeld door een inval in Oekraïne. Het, door de protesten bereikte, terugtrekken door Trudeau van the emergency act, wordt overvleugeld door het debat, geïnitieerd door Rutte, dat Rusland uitgesloten moet worden van het SWIFT systeem. Dat is het systeem dat het internationale financiële verkeer regelt. Hiermee krijgt Rusland een vrijbrief in handen voor het hacken van ons financiële systeem waardoor tegoeden niet meer toegankelijk zijn. Waardoor mr. Schwabstick en consorten vervolgens met een verlossende oplossing kunnen komen van het kwijtschelden van schulden en het aanbieden van een gereguleerd inkomen voor iedereen. Mits je aan hun voorwaarden voldoet.

Deze inval rechtvaardigt ook het activeren van het Starlink programma van Elon Musk.

De internetverbindingen in Oekraïne zijn nu verstoord door de invasie. Maar redder in de nood Musk biedt uitkomst door via zijn Starlink satelliet programma door mensen in Oekraïne toegang tot internet en daarmee tot communicatie te garanderen. De vraag is tegen welke prijs? Niets is namelijk wat het lijkt. En Musk doet dit, gezien zijn banksaldo, niet uit menslievendheid. Hij gaat hieraan verdienen. Big time! Hoe? Doordat nu onder het mom van invasie de ‘normale’ communicatie netwerken ontmanteld kunnen worden zodat straks alleen via Starlink nog geïnternet kan worden. 

Collectief krijgen we te maken met de tegendelen leven en dood.

Dat wordt zichtbaar in hoe politieke leiders keuzes maken die het leven niet bevorderen, maar juist belemmeren. Het wordt zichtbaar in hoe we dat zelf niet in de gaten hebben door onze persoonlijke worsteling met die tegendelen. Maar ‘van leven ga je dood’ is een van mijn uitspraken die ik gebruik om de uitdaging van die ontmoeting te relativeren. Het is echter geen sinecure om dit ook toe te laten in je voelen en denken. Zodra dat echter ruimte gegeven wordt, verliest de oorlog tegen de dood, die we als ‘normaal’ zijn gaan beschouwen, zijn greep op ons leven. Als we streven naar vrijheid is dat misschien de belangrijkste vorm van vrijheid die we kunnen verwerven! Dit is de vrijheid die bevrijdt uit het denken in dualiteit en afgescheidenheid. Het overwinnen van tegendelen in onszelf is een eerste stap op weg naar ‘het liefdevol handelen voorbij afgescheiden denken’ zoals Daniela Depau het zo mooi verwoordt.

Leven en dood staan zo dicht bij elkaar, dat de overgang van de een naar de ander soms maar een haartje scheelt.

De foto bij deze blog komt uit Georgië. Het boek stond in een vensterbank en hield de Russische kogel tegen die anders het leven van de vader van mijn schoonzoon in ieder geval verwond, maar misschien ook wel vernietigd zou hebben.

Als de dood eenmaal dichtbij gekomen is, verandert het leven. Mijn ervaring is dat ze intenser, bijzonderder, mooier en uitdagender wordt. Het is in het overwinnen van de oorlog tegen de dood, dat het leven meer inhoud krijgt.

Het transformeren van een confrontatie naar een ontmoeting is dan ook de opgave van dit jaar.

En in de ontmoeting kan er vereniging plaatsvinden; acceptatie dat beide tegendelen bestaan is het begin van het in kunnen nemen van een positie tussen beide tegendelen in. Of, beter gezegd, de tegendelen verscheuren je niet langer maar laat je in jezelf tot ontmoeting komen. Het is als het samengaan van yin en yang die elkaar accepteren in het anders zijn en daardoor begrijpen dat ze beide bestaansrecht hebben. Ze vervullen beide een rol in de ontwikkeling tot heelheid en eenheid. Nu zijn we van die laatste twee kwaliteiten nog ver verwijderd, maar het 5-aarde jaar 2022 helpt om een eerste stap te zetten in de juiste richting. Uiteindelijk vallen in onszelf, als de yin en yang kant van het Tao-symbool, de tegendelen in een inniger vereniging samen. Persoonlijk vind ik dat een prachtig vooruitzicht. Ook al duurt het nog een paar duizend jaar voor we dat bereiken.

Nina

2 gedachten over “Het ‘normaal’ van de oorlog tegen de dood”

  1. Yvonne Evers

    Wat het me doet….
    Nou heel veel
    Ene moment gaat het goed en andere moment niet zo
    Wat zijn ‘hun’ voorwaarden waar je aan moet voldoen?
    Ik vraag me af, waarom denk ik dat Oekraïne ook niet gevrijwaard mag worden
    En waarom zegt mijn gevoel dat de media onzin verspreidt en ook alle ‘praat programma’s ‘

    ?

    1. Hi Yvonne, er is sprake van grote dualiteit momenteel. Inderdaad, waar er twee partijen betrokken zijn, hebben beide een aandeel in het ontstaan van de situatie. We zien het niet (altijd) omdat het zo ingewikkeld is om géén partij te kiezen. Partij kiezen maakt het namelijk duidelijker voor jezelf en daarmee hanteerbaarder, minder eng en bedreigend. Maar als je niet een kant kiest maar in het midden blijft staan, dan moet je beide kanten onder ogen zien. Beide kanten onderzoeken en je reacties daarop. Dat verkoopt geen kranten en trekt geen kijkers. Ongenuanceerdheid verkoopt nu eenmaal beter dan het stellen van vragen, het toelaten van twijfel en creëren van ruimte voor andere perspectieven. Zelf kun je dat wel doen. Als je dat doet zul je meteen merken dat anderen dat niet meteen kunnen volgen. Het helpt je echter wel om zelf de illusies te doorzien en er niet langer naar te leven. Kun je dat volgen?
      Harte groet, Nina

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *