Thuis! Wat heerlijk om weer thuis te zijn! Als een kat heb ik de me de laatste paar dagen gewenteld in het warme nest van thuis. Even niet door de plenzende regen hoeven lopen. Even geen transformatie werk hoeven doen, behalve dan het transformeren van wat onsamenhangende elementen tot een smakelijk kerstmaal. Even ook niet reageren op impulsen van buiten. Alleen maar samen zijn met mijn dierbaren, genieten van en praten met elkaar. Ondanks mijn blogs valt er nog veel te vertellen en te delen.
De reis terug, afgelopen zaterdag, was nog een hele klus. Vooral in Engeland was het buitengewoon druk op de weg en buitengewoon nat; op sommige plekken stonden er enorme plassen water op de snelweg. Ook in Frankrijk en België was het moeizaam rijden. Wat een verademing om weer op het ZOAB van onze Rijkswaterstaat te mogen rijden! Na zo’n rit leer je de kwaliteiten van dit stukje vernuft pas echt waarderen. Eenmaal thuis lijken mijn ervaringen van vorige week heel onwerkelijk en ver weg. Het lijkt ook allemaal niet in het weekje te passen dat ik ben weg geweest, maar voelt eerder alsof er zestien jaar voor nodig is geweest om het allemaal mee te kunnen maken. Wat ook waar is. Maar bovenal, wat hèb ik nou eigenlijk meegemaakt? Als ik vertel over de link naar Solsbury Hill van Peter Gabriel die Bert Janssen me gestuurd heeft, lacht mijn dochter me relativerend toe dat ze meer aan Fool on the Hill van the Beatles dacht. Persoonlijk vind ik Gabriel mooier al was het alleen maar omdat ik de tekst meer vind passen. Vooral het ‘my heart’s going boom, boom, boom’ was errug treffend :-). Maar wat een heerlijk nummer -en een mooie video-! Het toeval wil dat Gabriel dit jaar naar Nederland komt, toch maar even kaartjes voor regelen denk ik.
Maar goed, de vraag wat ik nu eigenlijk heb meegemaakt voelt nog een beetje te groot om te beantwoorden en reikt verder dan op dit moment in een blog te vangen is. Voor mij persoonlijk echter zijn er heel veel stukjes van de puzzel die ik in de loop der jaren verzameld heb, op hun plek gevallen. De een na de ander. Mijn Kraai en Raaf verhaal zal daarom vervolgd worden zodat ik je mee kan nemen op de reis van mijn persoonlijke ontwikkeling die ik de afgelopen jaren heb doorgemaakt en die me uiteindelijk vorige week op Silbury Hill heeft gebracht. En nee, mijn reis is nog niet voorbij. Dit is slechts het begin want, zoals ik ook al op Facebook schreef: ‘hoor alleen maar die stem van Thoth in mijn oren: “You are the opener of the way”’.
De winterzonnewende van 21 december 2012 is daarom ook echt het einde van een cyclus -ook voor mij- en het begin van een nieuwe. Er gaat het nodige veranderen al zal dat niet vanzelf gaan.
Ter afsluiting nog twee mooie video’s van de viering van de winterzonnewende op de Tor in Glastonbury: deze video levert (op 2.22) het bewijs dat ik er ècht bij was. De tweede video is mooi gemaakt, mooie muziek ook, die je een goede impressie geeft van dit moment van omslag in de tijd. Veel plezier met kijken!