De noodzaak van het zetten van een punt
Nog even over dat nieuwe begin en de rol van de punt…
Vorige week schreef ik dat een begin een einde nodig heeft. Het heeft een puntnodig om ergens achter te zetten zodat daarmee ruimte gecreëerd wordt voor het begin. Die punt zetten zijn we eigenlijk niet zo goed in. Het voortdurend meer, sneller en groter willen maakt onrustig en behoeftig. Het laat je voorover hellen in een toenemende vaart van struikelend verlangen waarin het zetten van een punt al snel over het hoofd gezien wordt of als onbeduidend wordt beschouwd.
Een einde wordt dan ook al gauw gezien als een falen.
Het resultaat van een mislukking in plaats van een keuze. Het resultaat van onvermogen in plaats van kracht. Dus stapelen we door totdat de overgebleven ruimte is dichtgebouwd tot een onwerkbare benauwdheid waarin het leven de adem benomen wordt. Het maakt niet uit wat het is dat we stapelen. Het kunnen t-shirts zijn of boeken. Maar ook vakanties, regels, aftrekposten, bonnetjes, lege margarine kuipjes (daar heb ik trouwens een heel boek over geschreven 🙂 of punten op een bucket-list.
Als de punt niet gezet wordt verdwijnt de creativiteit van geboortekracht en levensenergie in een bloedeloze opeenhoping van belemmeringen.
Het zetten van een punt is dus noodzakelijk.
Vooral nu. Niet alleen omdat het seizoen van de lente is aangebroken. Maar vooral omdat we binnen hele grote cycli op de drempel staan van een energetische lente. Je zou het ook een psychische lente kunnen noemen. Er is iets nieuws dat door wil breken en geboren wil worden. Iets nieuws zoekt de ruimte om zich te laten zien. Het is iets dat we nog niet kennen, wat het lastig maakt om je er op voor te bereiden. Behalve dat het inzicht dat dit staat te gebeuren, in combinatie met het in verbinding zijn met een dieper gevoelde waarneming, een signaal kan zijn om er naar te handelen.
Hoe?
Door een punt te zetten achter wat zijn langste tijd gehad heeft! En dan heb ik het niet over het wegdoen van versleten schoenen of het opruimen van stukgelezen kranten. Dit gaat over het zetten van een punt achter levenshoudingen, overtuigingen, leefregels en maatschappijvisies die ruimte innemen die ze niet meer in zouden mogen nemen.
Hoeveel ruimte heeft een begin eigenlijk nodig?
Een sneeuwklokje dat uit zijn bolletje knapt heeft niet zoveel ruimte nodig. Ook een pasgeboren lammetje neemt niet veel plaats in. Maar als er een totaal nieuw aspect van het menszijn het licht wil zien, mag er flink wat ruimte voor gemaakt worden.
Dus mogen we flink veel punten gaan zetten!
Zodat dat wat leven neemt en belemmert niet langer domineert. Zodat wat mensen van elkaar scheidt en classificeert niet langer domineert. En zodat dat wat manipuleert, onderdrukt en controleert letterlijk het veld ruimt voor een volgende stap in ontwikkeling van ons als mensen! En dit alles kan dat proces heel groot en abstract maken, wat verlammend kan werken. Maar weet dat het altijd klein begint, met een eerste stap die helpt om ruimte te maken voor een andere kijk op het leven en een andere positie in het leven.
Weet je niet waar te beginnen?
‘Je komt niet ver als je niet dichtbij begint’, is mijn favoriete uitspraak van Krishnamurti. Dichtbij als, bij jezelf en in je eigen huis! Weet je niet waar te beginnen? Begin dan bij jezelf. De ander kun je nooit veranderen. Je kunt wel aan anderen een ander perspectief voorleven. Nine Star Ki, Feng Shui kunnen je helpen om punten te zetten! En ik wil je ook helpen. Daarom geven we nu 25 euro korting op de e-cursussen Nine Star Ki en Conceptual Feng Shui. Je boekt ze hier.