De weg ontstaat uit jouw keuzes

weg, keuzes, verandering

Weet jij het al? Wie je wilt zijn? Wat jouw ‘juiste’ weg is?

Wie je wilt zijn wordt op dit moment niet langer bepaald door het verleden. Maar door een toekomst die ontstaat door het maken van keuzes in het nu.

Om straks een fijn leven te kunnen leiden, zijn nu bewuste keuzes nodig die dat leven en alles wat het omvat, eert, respecteert en de ruimte geeft zich op natuurlijke wijze te ontvouwen. Deze keuzes maak je door te toetsen aan innerlijk weten en integriteit. Daarmee geef je jezelf richting. Het is een richting die niet zonder hobbels is. Vaak zit je ‘juiste’ weg vol uitdagingen die je helpen om je bewust te worden van wie je bent, wat je kwaliteiten zijn en hoe je die het beste kunt gebruiken. En het ontwikkelen van dat bewustzijn is hard nodig.

Als standbeeld heb je het lastig in deze tijd.

De beweging van nu is omverwerpend en verontrustend. Je zult maar standbeeld zijn in deze tijd, dan ben je je leven niet meer zeker: voor je het weet word je van je sokkel gerukt.

Maar worden we niet allemaal van onze sokkels gerukt? Of begint het al te wennen dat je vrijheid van spreken en bewegen niet meer is wat het was?

We worden ontwricht van het houvast in het verleden.

Ontwrichting maakt een sterke en instinctieve reactie in je wakker: die van het vastklampen aan ook maar het kleinste beetje houvast dat je maar kunt bedenken. Vaak vind je die houvast in het verleden, of in spullen die je emotioneel ankeren. Maar als de ontwrichting zich vooral afspeelt in de sociale en economische structuren, zoals nu het geval is, klampen we ons als aapjes vast aan het eerste de beste houvast dat slechts met het kleinste beetje overtuiging gebracht hoeft te worden: mondkapjes bieden bescherming, een vaccinatie -die ons gaat redden- is er bijna, zolang we maar op 1,5 meter afstand van elkaar blijven, wordt er niemand meer ziek.

Loslaten van houvast is zo’n beetje het allermoeilijkste om te doen.

Als er iets vreselijks gebeurt -er breekt een brand uit of een tsunami overspoelt het land- dan moet je vluchten. Zelfs als je hoofd dat niet zou willen, komt je lichaam toch in actie. Maar bij loslaten van houvast is dat anders. Dat vraagt om een keuze: de keuze om juist niet vast te blijven houden aan wat vertrouwd is, maar om het ongewisse, het onduidelijke, het onzekere toe te laten.

Loslaten van mechanismen die je gecreëerd hebt om te overleven.

Loslaten van dromen die je hebt nagejaagd om wat te doen te hebben. Loslaten van mensen die anders in het leven staan dan je dacht. Loslaten van werk waar je identiteit aan ontleende. Loslaten van automatismen zoals elke ochtend achteraan in de file aansluiten. Loslaten van alles waar je onvoldoende over hebt nagedacht maar dat ongemerkt een belangrijke rol in je leven is gaan spelen. Loslaten van het vermijden van het stellen van lastige vragen omdat dat pijnlijke antwoorden op kan leveren. Loslaten van eigenlijk alles dat je belemmert om in vrijheid een nieuwe stap te zetten of een beweging in een nieuwe richting te zetten.

De weg ontstaat uit jouw keuzes

Wie je wilt zijn wordt op dit moment dan ook niet langer bepaald door het verleden. Maar door een toekomst die ontstaat uit het maken van keuzes in het nu. Een levensopgave in de vorm van een Rubick’s cube: om links een geel vlak te creëren moet je rechts draaien. Om straks een fijn leven te kunnen leiden, zijn nu bewuste keuzes nodig die dat leven en alles wat het omvat, eert, respecteert en de ruimte geeft zich op natuurlijke wijze te ontvouwen.

Keuzes: bijvoorbeeld de keuze om juist niet vast te blijven houden aan wat vertrouwd is. Maar om het ongewisse, het onduidelijke, het onzekere toe te laten. Sterker nog, om daar bewust voor te kiezen! Ook al weet je nog helemaal niet precies wat het is waar je voor kiest.

Keuzes: bijvoorbeeld de keuze om te luisteren naar je eigen behoeften en daar ook naar te handelen.

Keuzes: bijvoorbeeld de keuze om jezelf niet langer te verstoppen voor wat diep in je om de meeste aandacht schreeuwt.

Keuzes: bijvoorbeeld de keuze om niet langer bij te dragen aan misbruik en uitbuiting van mensen en de natuur op welke wijze dan ook.

“The most intense conflicts, if overcome, leave behind a sense of security and calm that is not easily disturbed. It is just these intense conflicts which are needed to produce valuable and lasting results.”

– C. G. Jung

Pak de handschoen op

Datzelfde is waar voor de wereld, voor de samenleving die zich in een enorm conflict met zichzelf bevindt. Het is dit enorme conflict dat een waardevol en blijvend resultaat zal produceren waar iedereen beter van wordt. Als we tenminste nu de handschoen oppakken. Individueel. Ieder zijn eigen handschoen welteverstaan, met vingers wijzen naar anderen kom je namelijk niet verder. Als er 1 vinger naar een ander wijst, wijzen er 3 naar jezelf.

De handschoen oppakken betekent dan ook op onderzoek uitgaan naar wat het is in jou dat de macht neigt te misbruiken, dat discrimineert, dat zich beter wil voelen dan de ander, dat ergens graag bij wil horen en daarom met de kudde mee een ander veroordeelt (samen doe je dat zo lekker  makkelijk), dat roddelt en het jouw geschonken vertrouwen beschaamt en te grabbel gooit, dat eigenbelang vooropstelt en dat eigenlijk wil dat het eigen welvaren best ten koste mag gaan van dat van een ander.

“Niet de wereld bepaalt wie we zijn, maar omgekeerd, met onze verhalen vormen we de wereld. Wie willen we eigenlijk zijn?” Wie wil jij eigenlijk zijn?

Ga op onderzoek in de humuslaag van je leven

Ik vind het lastig om antwoord te geven op de vraag wie ik wil zijn. Ik weet niet zo goed wie ik wil zijn: ik ben nog steeds een work-in-progress en al doende maak ik keuzes, vorm ik mezelf en mijn leven. De richting wordt bepaald door elke stap te toetsen aan mijn innerlijke weten en integriteit. Bij het minste of geringste spoortje van onrust, twijfel of de neiging die onrust en twijfel uit de weg te gaan, graaf ik dieper in de humuslaag van mijn leven op zoek naar wat waar is en waarde heeft. Maar ook graaf ik dieper in de rottende resten van geofferde integriteit en waarheid, die met hun aanwezigheid een bedwelmende pijn veroorzaken die het maken van heldere keuzes verhinderen. Deze resten leveren hun eigen bijdrage aan je richting en je weg.

Wat is die juiste weg eigenlijk?

Als je denkt dat een weg zonder hobbels het bewijs is dat je je op de goede weg bevindt, heb je het mis. De ‘juiste’ weg is een leerweg vol interessante maar ook vervelende uitdagingen die je helpen je ruwe diamant te schuren, te polijsten en tot glans te brengen.

De hele wereld bevindt zich momenteel op de ‘juiste’ weg: een weg vol interessante maar ook vervelende uitdagingen. Vol kansen ook. Een weg die allerminst eenvoudig is overigens. Dat kan een gevoel van machteloosheid oproepen, immers als je tot nu toe je houvast uit de wereld hebt gehaald en de hele wereld zelf bevindt zich nu in een proces van transitie.

Je weg ontdek je juist door bewust in het proces aanwezig te zijn.

Juist door jezelf de vraag te stellen wie jij wilt zijn, los van de wereld. Door je proces aan te gaan, je ‘juiste’ weg te gaan, bouw je mee aan een bouwwerk waarvan het nog niet duidelijk is hoe het er uit gaat zien. Als een zandkasteel ontstaat het onder onze scheppende handen. Het gaan van jouw ‘juiste’ weg zorgt ervoor dat je de saboteur in jezelf die dat zandkasteel wil vernielen, gaat herkennen en helpt zijn ongenoegens te transformeren naar een constructievere vorm. Precies zoals Jung dat bedoeld heeft.

 


© Nina Elshof. Neem dat wat voor je werkt en laat de rest voor wat het is. Als je dit werk wilt delen, dan als citaat en met link naar dit blog op deze website. Dank je wel voor je steun, ik waardeer het zeer en jou ook! Dank je!

11 gedachten over “De weg ontstaat uit jouw keuzes”

  1. Chris Van Breda

    Dat is weer mooi verwoord Nina.
    De saboteur in jezelf herkennen en jezelf leren helpen om die ongenoegens te transformeren naar een constructievere vorm.
    Dat voelde ik vandaag heel goed. Voor een keuze staan, daar bewust van zijn, kiezen om op de oude vertrouwde manier te reageren en dat niet te doen. Stil staan en de keuze zien, en de andere weg inslaan.
    Wat fijn om dit te voelen.
    Merci voor de duiding.

    1. Hi Chris,
      Het is zo ongelooflijk waardevol als je door hebt hoe die saboteur aan het werk is en dat je hem de pas afsnijdt! Ik kan daar heel blij van worden, zo van, ik heb mezelf door. 😀
      Dank voor het delen en graag gedaan.
      Harte groet,
      Nina

  2. Lieve Nina,
    Ook dit schrijven van jou raakt weer exact aan waar ik mee bezig ben op dit moment. Zo fijn dat jij met woorden bekrachtigd wat ik diep van binnen voel. En ja…ik ben op de ‘juiste’ weg. Bedankt!
    Lieve groet, Inge

  3. Hoi Nina
    Fijn, dat je het over een zandkasteel hebt. Vanavond had ik zo’n soort gevoel. Ik dacht: ik ben toch bezig iets nieuws op te bouwen? Maar waar is het nu? Wat is het? Ik voelde me omringd door oude zaken, maar ik ben toch aan iets nieuws begonnen? In goed vertrouwen ben ik doorgegaan met de dingen te doen, waarvan ik heb besloten dat ze goed zijn voor mij en mijn omgeving. Jouw beeld van het zandkasteel geeft heel goed de onvastheid van mijn nieuwe levensconstructie weer.
    “Het gaan van jouw ‘juiste’ weg zorgt ervoor dat je de saboteur in jezelf die dat zandkasteel wil vernielen, gaat herkennen en helpt zijn ongenoegens te transformeren naar een constructievere vorm.”
    Dank je wel voor al je informatie en stimulans, Anita.

    1. Dag Anita,
      Fijn dat je stimulans ervaart in wat ik schrijf. En die saboteur, die komt natuurlijk ergens vandaan. Vandaag is het volle maan en juist de energie van deze volle maan helpt je om op zoek te gaan in het verleden naar waar je een ‘foute’ aanname hebt gedaan over jezelf of een houding hebt aangenomen om een lastige of pijnlijke situatie te ‘overleven’. Ik hoop dat dat je ook weer verder helpt!
      Harte groet,
      Nina

  4. Bianca Kwint

    Lieve Nina,
    Ieder FB sessie en blog zetten me weer aan tot denken in mijn proces van keuzes maken. Ik ben op de juiste weg maar er zijn genoeg hobbels waardoor ik geconfronteerd wordt met of mijn keuzes de juiste zijn. De struggels die ik heb worden vaak in jouw berichtjes benoemd, waardoor ik voel dat ik op de juiste weg ben of juist weer op de juiste weg wordt teruggebracht. Naar binnengaan en bij jezelf blijven voelen wat goed is en niet doen wat een ander van je wil, blijft een leerpunt.
    Lieve groet,
    Bianca

    1. Hi Bianca,
      Tja, sommige mensen ervaren mij als een ‘pain-in-the-ass’, een notoire korstjeskrabber die de vinger op zere plekken legt. Zonder dat ik daar nou per se op uit ben hoor. Het is wie ik ben, het is mijn energie. En kennelijk raakt het precies daar waar je even aandacht naartoe moet sturen.
      Doen wat jij wilt, is sowieso voor de meeste mensen een grote uitdaging. Voor mij ook hoor! Maar oefening baart kunst. Dus ondertussen blijven we gewoon lekker aanmodderen en oefenen met waar we niet goed in zijn. En als je dat kunt doen vanuit de relativerende houding dat je onderweg bent, dan komen we er wel.
      Harte groet,
      Nina

      1. Bianca Kwint

        Ik ervaar het niet als pain in the ass. Het maakt me alert en geeft me het duwtje wat ik nodig heb om verder te gaan, na stil te staan en te voelen of het goed is. Dank je wel.

  5. Dank je wel Nina, voor jouw woorden, duiding.
    Ja, het is wederom de spijker op zijn kop. Kort geleden maakte ik een keuze tegen mijn innerlijk weten in. Wat een heldere les kwam daar uit voort! Ik ben er dankbaar voor, ik herken mijn weg weer.
    Diamanten zijn hard, facetten slijpen gaat niet vanzelf, maar elk facet geeft weer extra schittering.

    1. Hi Femke,
      Spijkers en koppen… lees mijn antwoord op de reactie van Bianca, hiervoor. 😀
      Ik zie je schitteren hoor! En maar slijpen en polijsten, want zonder wrijving geen glans. (Die is van mijn oma)
      Dank voor het delen!
      Harte groet,
      Nina

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: